María Rosalía Rita de Castro naceu en Santiago de Compostela o 24 de febreiro de 1837, foi unha poetisa e novelista española que escribiu tanto en galego como en castelán. Considerada entre os grandes poetas da literatura española do século XIX,representa xunto con Eduardo Pondal e Curros Enríquez unha das figuras emblemáticas de o Rexurdimento Gallego,non só pola súa achega literaria en xeral e polo feito de que os seus Cantares Gallegos sexan entendidos como a primeira gran obra da literatura galega contemporánea, senón polo proceso de sacralización ao que foi sometida e que acabou por convertela en encarnación e símbolo de o pobo galego. Ademais, é considerada xunto con Gustavo Adolfo Bécquer a precursora da poesía española moderna.

Os estudos sobre literatura feminina de épocas pasadas inclúena entre as grandes escritoras nas que destacaremos a Concepción Arenal, Carolina Coroado, Gertrudis Gómez de Avellaneda e Emilia Pardo Bazán.

Dela escribe Queizán que a obra de Rosalía "é feminista avant a lettre, e non pode entenderse de non ser lida baixo estes parámetros". Non debe despistarnos a dozura e modestia do carácter natural de Rosalía: a súa ousadía como escritora nos temas elixidos, sempre tratados con fondura (aínda que literaria), sitúana como unha das poetas e narradoras da historia máis concienciada cos abusos que a muller do seu tempo (e de todo tempo) sufría (e sufriu).

De Rosalía relatan a "experiencia feminina desde o punto de vista do seu potencial e dos obstáculos que, ao final, son vencidos pola reafirmación da solidariedade" entre as propias mulleres. Un estudo actual, que recupera o mellor (e máis intenso) da literatura de Rosalía, e que pon o poder reivindicativo das súas obras á altura da beleza das súas creacións: "Rosalía parece facer un chamamento ás mulleres para que estean suxeitas a si mesmas, sexan libres e independentes e non escravas".

 

Algúns textos de Rosalía dignos de mencion:

"Vide agora vós, escravas miñas, fermosas fillas do libre pensamento, que loitades por romper unhas cadeas que só desata a morte; valentes amazonas que non vacilades en medir as vosas forzas co xigante invisible que vos vence? "(O cabaleiro das botas azuis)

 

"Oh!, Señor de xustiza!, brazo do débil e do pobre!, por que non che alzas contra o rico e o poderoso que así oprimen á muller, que a cargan de grilos moito máis pesados que os dos calabozos e que nin aínda déixana queixarse da súa desgraza? Infelices criaturas, seres desherdados que morades nas abatidas montañas do meu país, mulleres fermosas e desdichadas que non coñecedes máis vida que a servidume, abandonade vosos cumes queridos onde se conservan perennes os usos do feudalismo, fuxide deses brutáns tiranos"(A filla do mar, IX).

 

 

 

 

Como cada ano o noso Centro participou na Rúa de Entroido que organiza o noso Concello.

Mais de trinta comparsas foron as encargadas de encher de colorido, música, baile e alegría as rúas da nosa cidade nas que se apiñaban un gran número de persoas.

Na Rua deste ano presentamos dúas novidades:

 

 

Grazas a todos e a todas as participantes que coa súa implicación fan posible que un ano mais podamos estar presentes neste acto de cidade.

 

Grazas.